رویا و کابوس به سراغ همه می آید؟ - وبلاگ آپلود

به گزارش وبلاگ آپلود، تهران (پانا) - رویاها دوره های فعالیت ذهنی هستند که در هنگام خواب رخ می دهند و در آن فرد خوابیده تخیلاتی بصری را تجربه می نماید. علم پشت رویا محدود است و عملکرد دقیق آن نامشخص است اما تحقیقات بعضی از مکانیسم های تماشا خواب و رویا را روشن نموده است.

به گزارش جام جم آنلاین، رویا به مجموعه فعالیت های ذهنی اشاره می نماید که در حین حرکت سریع چشم (REM) در قسمت هایی از خواب رخ می دهد که در آن تخیلات ذهنی، افکار و احساسات واقعی تلقی می شوند. مطالعه علمی رویاها در اصطلاح یکیرولوژی نامیده می گردد.

خواب و رویا

رویاها معمولاً در هنگام خواب حرکت سریع چشم (REM) رخ می دهند یعنی بخشی از خواب که بیشتر شبیه بیداری است. حتما این را شنیده اید که فردی بگوید بین حالت خواب و بیداری چیزی را دیده است. البته این بدان معنا نیست که رویاها در سایر قسمت های خواب مانند خواب موج آهسته (SWS) روی نمی دهند. به هر حال رویا به عنوان خواب غیر REM شناخته می گردد.

یکی از ویژگیهای کلیدی خواب REM این است که بدن دچار فلج موقت می گردد. در این حالت نورونهای حرکتی تحریک نمی شوند. به این ترتیب رویاها که البته گاهی اوقات می توان نام کابوس هم روی آن گذاشت معمولا زمانی اتفاق می افتند که فرد به صورت کامل خواب نیست و بین حالت خواب و بیداری به سر می برد.

منشاء رویاها در مغز پیشانی است؛ این در حالی است که خواب REM خود از ساقه مغز سرچشمه می گیرد. مطالعات دقیق تر نشان داده است که ضایعات یا آسیب به مغز پیشانی منجر به عدم وجود رویا می گردد. با این حال ضایعات دیگر در قشر جلویی پیشانی داخلی و قشر سینگولات قدامی می توانند در واقع فراوانی و شفافیت رویا را افزایش دهند و حتی ممکن است در بیداری ادامه داشته باشند که این مشکل بزرگی است.

در طول خواب REM، سطح استیل کولین و دوپامین افزایش می یابد. استیل کولین مغز را در حالت فعال نگه می دارد (مانند بیداری) و دوپامین در سطوح بالا با توهم ارتباط دارد. مانند توهم فرد تصور می نماید که رویاها واقعی هستند و تصور می گردد که دوپامین در این تجربه نقش دارد. در کنار افزایش استیل کولین و دوپامین ، سطح سروتونین ، هیستامین و نورآدرنالین کاهش می یابد زیرا این فرستنده ها ما را بیدار نگه می دارد.

تاثیر مسائل عاطفی بر خواب

انواع دیگر رویاپردازی شامل خواب روشن و کابوس است. رویای شفاف حالتی بین خواب REM و بیداری است که در آن می توانید روایت را در رویاهای خود کنترل کنید. کابوس ها هم خواب های منفی هستند که ممکن است ناخوشایند باشند و ممکن است هر چند وقت یکبار روی دهند؛ به خصوص اگر استرس دارید، از مسائل عاطفی رنج می برید یا از داروهای خاصی استفاده می کنید. کابوس های مکرر می تواند نشان دهنده یک مسئله روانشناختی باشد و ممکن است منعکس کننده یک رویداد زندگی یا شاید حتی یک بیماری جسمی باشد.

کارکردهای رویاپردازی

ما هنوز به طور کامل نمی دانیم چرا خواب می بینیم اما این واقعیت که آنها عمدتا (اما نه منحصراً) در طول خواب REM رخ می دهند می تواند مهم باشد. تصور می گردد که خواب REM در فیزیولوژی طبیعی بدن مهم است زیرا از دست دادن خواب REM و یا محرومیت از آن با از دست دادن کیفیت زندگی از نظر جسمی و روانی مرتبط است.

رویا می تواند راهی برای بدن باشد که اجازه می دهد انتقال دهنده های عصبی کلیدی و عملکردهای بدن (مکانیسم های ترمیم) که هنگام بیدار شدن بدن اتفاق نمی افتد، بازسازی شوند. بعلاوه ممکن است نقش مهمی در تجمیع خاطرات و مهارت ها ایفا نماید.

درست بخوابید

خواب تماشا، رویا و کابوس تماشا همگی نشانه های کیفیت خواب هستند. خواب بد اثرات خاص شامل عدم تمرکز، تنش، اضطراب، نوسانات خلقی و افزایش وزن را نشان می دهد.

محرومیت از خواب بعلاوه با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط است زیرا در طول خواب مغز می تواند بتا آمیلوئید را به وسیله راستا گلیمفااتیک به طور موثر دفع کند اما اختلال در خواب (حتی یک شب ، به ویژه در دوران میانسالی) می تواند منجر به کاهش ترشح آمیلوئید و افزایش آن گردد. خطر ابتلا به بیماری آلزایمر هم تا حدی می تواند به مسائل مربوط به خواب مربوط باشد.

به طور خلاصه رویاپردازی عمدتاً در هنگام خواب REM رخ می دهد؛ جایی که مغز با وجود فلج شدن بدن بیشترین شباهت را به بیداری دارد. خواب REM به خودی خود در ساقه مغز سرچشمه می گیرد در حالی که خواب تماشا از مغز پیشین سرچشمه می گیرد. عملکردهای دقیق رویاپردازی مورد مناقشه است و به طور کامل تعیین نیست اما مطالعات مربوط به خواب و محرومیت از خواب با اختلال در تفکر، اضطراب، نوسانات خلقی و افزایش وزن ارتباط دارد.

با پیشرفت فناوری و پیشرفت های علمی، مکانیسم های رویاپردازی و عملکرد دقیق آنها در آینده آشکارتر می گردد.