خانه های تاریخی در اعماق زمین - وبلاگ آپلود

به گزارش وبلاگ آپلود، در شهر غاریان در شمال غربی لیبی، گود هایی وجود دارد که به روشی بدوی در داخل دامنه کوه حفر شده اند که به آن ها خانه های حفاری یا داموس می گویند و بیشتر آن ها شاهکار های معماری تاریخی متروکه هستند که ساکنان امیدوارند به احیای گردشگری یاری کند.

به گزارش وبلاگ آپلود، العربی بلحاج (55 ساله) که صاحب یکی از قدیمی ترین خانه های شهر است، گفت که 355 سال پیش یکی از اجدادش این زمین را حفر نموده است.

در این سایت هشت اتاق، یک حیاط بزرگ و یک سیستم آب و زهکشی وجود دارد. بازدیدنماینده ممکن است فکر کند که این مکان مانند یک قصر سلطنتی است که به وسیله صد ها مهندس و کارگر ساخته شده است و نه ساختمانی که به وسیله چند نفر با ابزار ساده کنده شده است.

عملیات خاکبرداری در مرحله اول با انتخاب یک سازه سنگی که به عنوان سقف عمل می نماید، انجام می گردد، سپس عملیات خاکبرداری در قسمت پایین نصب سنگ انجام می گردد، سپس دیوار و سقف با گچ یا گل پوشش داده می گردد تا از متلاشی شدن یا ریزش سنگ ها جلوگیری گردد.

در خصوص آخرین مرحله، مربوط به طراحی و نصب لوازم جانبی است که در ها به شکل قوس های دایره ای از تنه های نخل بسته شده با شاخه های زیتون ساخته می شوند. برای این کار از میخ های چوبی از تنه های زیتون سبز استفاده می گردد. در دیوار های اتاق ها، گودال هایی به اشکال مختلف تعبیه شده که ملزومات خانه صخره ای در آن ها ذخیره شده است.

یوسف الختالی، محقق تاریخ می گوید که این حفاری خانه ها چهار کاربرد دارند، بنابراین به گونه ای طراحی شده اند که چند کاره و مناسب برای تمام دوره های تاریخی متوالی باشند و نشان دهنده اهمیت معماری در تاریخ لیبی است.

وی به خبرگزاری فرانسه گفت: اینگونه خانه ها برای سکونت انسان، محل عبادت و کاربری نظامی بوده اند. بعلاوه محلی برای دفن مردگان که شواهد باستان شناسی قدمت آن ها را به زمان حکومت فنیقی ها نشان می دهد.

این پژوهشگر خاطرنشان می نماید: این تاسیسات کوهستانی که در ارتفاع نزدیک به 700 متری قرار دارند، در زمان استعمار ایتالیا به یک مقصد گردشگری تبدیل شد. ایتالیا در سال 1936 با انتشار اولین راهنمای توریستی این تأسیسات بدوی را به یک مقصد گردشگری برجسته تبدیل کرد.

این تاسیسات در تابستان سرد و در زمستان گرم هستند. تاریخچه بعضی از این تاسیسات به بیش از 2300 سال می رسد و تنها ده خانه به جای مانده است. خانه ها عمدتاً خالی از سکنه هستند، اما بعضی از آن ها که عملیات مرمتی را پشت سر گذاشته اند، به یک نماد گردشگری تبدیل شده اند. آن ها با پرداخت دو دلار می توانند در این خانه ها پرسه بزنند و با 20 دلار می توانند یک روز کامل را بگذرانند و از یکی از اتاق ها استفاده نمایند و در آن غذا بخورند.