شما میتوانید جوان بمانید - وبلاگ آپلود

به گزارش وبلاگ آپلود، از دید بدن شما، سن طبیعی به هیچوجه طبیعی نیست. سن چیزی است که شما با روش زندگیتان آنرا مشخص می کنید. یک روش این است که شما به سلول هایتان بگویید تا برای ساخت یک بدن قوی و ذهنی خلاق، رشد نمایند. بیایید به سن استاندارد آمریکایی ها نگاهی بیاندازیم. باربارا د.، در سن 34 سالگی صاحب بچه می گردد، ورزش را ترک می نماید و 50 پوند به وزنش افزوده میگردد. باربارا خسته و ناامید، تصور می نماید که جوانی، انرژی و اعتماد بنفس همگی در چهره ای که از خود در آینه می بیند، تعریف می شوند.

شما میتوانید جوان بمانید

نوشته : دکتر هنری لاج

ترجمه: مینا جعفرپور

از دید بدن شما، سن طبیعی به هیچوجه طبیعی نیست. سن چیزی است که شما با روش زندگیتان آنرا معین می کنید. یک روش این است که شما به سلول هایتان بگویید تا برای ساخت یک بدن قوی و فکری خلاق، رشد نمایند. بیایید به سن استاندارد آمریکایی ها نگاهی بیاندازیم. باربارا د.، در سن 34 سالگی صاحب بچه می گردد، ورزش را ترک می نماید و 50 پوند به وزنش افزوده میگردد. باربارا خسته و ناامید، تصور می نماید که جوانی، انرژی و اعتماد بنفس همگی در چهره ای که از خود در آینه می بیند، تعریف می شوند. جان م. 55 ساله در سراشیبی تند و لغزان یک زندگی بد گرفتار شده بود. از فشار کار و ساعات کاری طولانی گرفته تا خوردن شیریهای چاق نماینده. او در وزن 255 پوندی، از درد زانو و کمردرد شکایت داشت. همچنین به فشار خون بالا و دیابت هم مبتلا شده بود و زندگیش خیلی بد به نظر می رسید.

جان و باربارا به سن پیری نرسیده اند اما آنها باعث فرسودگی بدنشان شده بودند. بیشتر افزایش سنها حاصل فرسودگی است که ما با عدم تحرک در زندگی، خوردن غذاهای فاقد ارزش غذایی و اضطراب به سلول هایمان تحمیل می کنیم. بله ما خودمان را پیر می کنیم و پایان خودمان را می کشیم. اما بدن ما طوری طراحی شده که بطور طبیعی به کندی فرسوده می گردد و می خواهد سالم باشد. بیشتر آن چیزی که ما می بینیم و از آن هراسانیم فرسودگی است اما فرسایش یکی ازانتخابها در روش زندگی است. رشد انتخاب دیگر است.

بعد از دو سال ناراحتی، باربارا شروع به ورزش کرد و اکنون به برترین تناسب اندام در طول زندگیش رسیده است. او اکنون یک دوره بدنسازی را با انجام ورزش های شنا، دوچرخه و دو، تمام نموده و در سن 37 سالگی احساس می نماید که 20 ساله است. جان شروع به خوردن غذای بهتر و ورزش نمود که در ابتدا فرایند کندی داشت ولی به تدریج به آن عادت کرد. تا به حال 50 پوند وزن کم نموده و درد پاها و کمرش ناپدید شده و دیابتش از بین رفته است. جان اکنون 60 ساله است اما سلامتی بدن او مانند 30 ساله هاست. او روزی خواهد مرد اما احتمالأ تا آن موقع مانند یک مرد جوان زندگی خواهد نمود.

حقیقت بیولوژی بدن ما این است که برای حرکت ساخته شده. ورزش، سیستم اصلی فرستنده پیغامی است که به سلول ها می گوید که بجای نابود شدن رشد نمایند. وقتی که ورزش می کنیم فرایند رشد به همه سلول های بدن ما میرسد و بطور عملی ما را جوان نگه می دارد. نه کمی جوان، بلکه بسیار جوان. افزایش سن بیولوژیکی طبیعی یک فرایند بسیار کند است. اگر تصمیم بگیرید که بدنتان را بکار بیندازید، شما می توانید در طول تمامی عمر خود با بدنی قدرتمند و سالم زندگی کنید.

بیایید یک قدم به عقب برگردیم و ببینیم که ورزش در رده سلولی چه کاری انجام می دهد. بدن شما از تریلیون ها سلول با حداکثر عمر چند هفته یا ماه ساخته شده اند که سلولهای قدیمی پس از مرگ، به وسیله سلول های تازه در یک چرخه پابان ناپذیر جایگزین می شوند. برای مثال سلول های چشایی به مدت چند ساعت، گلبول های سفید خون برای 10 روز، و سلول های ماهیچه در حدود سه ماه زندگی می نمایند. حتی استخوان های شما به طور دائم حل و جایگزین می شوند. تعداد محدودی از سلول های اولیه کلیدی هر ارگان و سلول های مغز شما تنها سلول هایی هستند که ثابت می مانند. بقیه سلول های بدن بطور دایم جایگزین می شوند.

شما روزانه حدود 1% سلول های خود را جایگزین می کنید. این بدین معنی است که 1% بدن شما امروز کاملاً نو شده و فردا 1% دیگر آن نو میگردد. اگر بدین ترتیب فکر کنید نتیجه می گیرید که بعد از سه ماه، کل بدن شما جایگزین(نو) میگردد. این موضوع اگر چه کاملاً دقیق نیست اما به واقعیت بسیار نزدیک است. با این دید نگاه کنید: شما بدنی دارید که در مقایسه با سه ماه قبل ریه جدبد، کبد تازه، ماهیچه تازه و پوست جدبدی دارد. به پاهایتان نگاه کنید و بدانید که 3 ماه بعد شما صاحب پاهای تازهی می شوید. نتیجه اینکه شما با روش زندگییتان معین می کنید که واقعاً جوان باشید یا پیر!

شما معین می کنید که آن سلول های تازه جایگذین شده، قوی یاشند یا ضعیف. شما معین می کنید که آنها بعد از جابجایی، فرایند رو به رشد داشته باشند یا رو به نابودی. برای سلول ها فرقی نمی نماید که شما چه تصمیمی بگیرید. آنها راهی را دنبال می نمایند که شما امر نموده اید: اگر ورزش کنید سلول هایتان قوی میشوند و اگر دست رو دست بیاندازید و بنشینید، شاهد نابودیشان خواهید بود.

سیستم بدنی برای بیلیونها سال در محیط طبیعت در حال فرایند تکاملی بوده است ، در محیطی که تمامی حیوانات با دو مسأله مهم سلولی روبرو بوده اند. اول اینکه بسرعت رشد نمایند و قوی شوند تا در فصل بهار که منابع غذایی و انرژی فراوانی را برای تأمین سوخت مورد احتیاج ماهیچه ها، استخوان ها و مغز فراهم میگردد آماده باشند. دوم اینکه در فصل زمستان ضروری است این سلولها بسرعت رو به نیستی بفرایند زیرا منابع غذایی و انرژی ناپدید می شوند و نجات از گرسنگی کلید زنده ماندن است. شما ممکن است فکرکنید که غذا معین میکند سلولها چگونه رفتار نمایند اما اینطور نیست. تحرک عاملی است که چگونگی عملکرد سلولها را معین میکند .

اگر چه ما امروزه در خانه های خود زندگی میکنیم و زندگی بسک انسانهای اولیه را پشت سر گذاشته ایم، اما سلول های ما هنوز فکر می نمایند که ما مثل انسانهای اولیه در صحرا و کوهستان زندگی میکنیم و هر روز برای زنده بودن کوشش می کنیم. در محل زندگی انسانهای اولیه هیچ یخچال، ماکروفر و یا سوپرمارکتی وجود نداشت. او برای گرسنه نماندن باید به شکار میرفت و یا هر روز بدنبال غذا میگشت. بدنبال یک فرایند تکاملی، تمامی این تحرک ها پیغام رشد را به سلول ها می فرستند. بنابراین امروز وقتی ورزش می کنیم ماهیچه های ما موادی را ترشح می نمایند و به وسیله جریان خون به همه سلول ها می رساند تا به انها بگوید که رشد نمایند. عدم تحرک هم سبب ترشح موادی می گردد که بطور پیوسته فرمان مرگ و فرسودگی را به سلول ها می رساند.

مردانی مثل جان، که پس از بی تحرکی با کوشش و حرکت خود به تناسب اندام رسیده اند، احتمال حمله قلبی خود را در طول 5 سال، به اندازه 75% کاهش داده اند و زنان اندازه این خطر را که بزرگترین عامل مرگشان است به 80% کاهش داده اند. هم زنان و هم مردان میتوانند با ورزش اندازه قدرت پاهایشان در طی سه ماه، دو برابر نمایند و بسیاری از ما میتوانیم در سه ماه بعد از آن، قدرت پاهایمان را مجددأ دو برابر کنیم. این حقیقت بدون توجه به اینکه شما 30 ساله هستید یا 90 ساله، صدق می نماید. این یک معجزه یا معما نیست بلکه ویژگی بیولوژیکی بدنی است که شما فرمانده آن هستید!

احساسات پیغام اصلی دیگری میباشند که سلول هایمان از آن فرمان میبرند و از لحاظ اهمیت برابر و یا حتی در جهاتی مهمتر از ورزش میباشد. یکی از کشفیات دهه اخیر این است که احساسات از همان طریقی سلول های بدن را تغییر می دهند که ورزش میدهد. عصبانیت، اظطراب و تنهایی پیغام هایی برای نابودی سلول ها و بروز بیماریهای مزمن هستند. این احساسات منفی به همچون بیحرکتی بدن را ذوب مینمایند. در عوض، خوش بینی، عشق و اجتماعی بودن باعث شروع فرایند رشد میشوند و بدن، قلب و فکر چدیدی را برای ما می سازند.

مردانی که پس از یک حمله قلبی، به آغوش خانواده برمیگردند، چهار بار کمتر محتمل است به حمله قلبی دومی دچار شوند. زنانی که در حال مبارزه با بیماریهای قلبی و سرطان هستند، در تعامل با دوستان و خویشاوندانشان بهتر بهبود پیدا مینمایند. احتمال زنده ماندن بچه هایی که در آی سی یو هستند و بیشتر لمس میشوند، بیشتر است. در هر کجا بنگریم تأثیر احساسات را در بیولوژی بدنمان مشاهده می کنیم. همچون ورزش ما این انتخاب را داریم که با کسب احساسات عاطفی مثبت باعت رشد و توانمندی سلولهای خود شویم.

بله، هر روز ورزش کردن مشکل است و با وجود مشغله زندگی، یافتن وقت و انرژی برای حفظ روابط اچتماعی و عاطفی حتی از ورزش کردند هم سخت تر است. اما اگر عواقب سوء را در نظر بگیریم، واقف میشویم که ارزش انجام دادنشان را دارند. قدم بزنید و یا دو بروید و در خصوص اینها فکر کنید. از نظر ژنتیکی، سلولهای ما بگونه ای طراحی شده اند که برای رشدشان ضروری است که ما ورزش کنیم و رابطه عاطفی مثبتی با اچتماع اطراف خود داشته باشیم. مردم کم کم دارند به این حقایق میرسند ولی شما شاید نخواهید بیش از این صبر کنید. به باربارا، جان و میلیون ها انسان دیگری بپیوندید و زندگیتان را در جهت خوبی تغییر دهید. از امروز شروع کنید. سلول های بدنتان گوش به فرمان شما هستند.

ارسال به وسیله کاربر محترم سایت : farzane58