سراب سرخابی رویاها - وبلاگ آپلود

به گزارش وبلاگ آپلود، رویا همواره شیرین است. می گردد چشم ها را بست، از بوی آن سرخوش شد و در لباس مخملی اش آرام گرفت اما همین شیرینی گاهی چنان تلخ می گردد که با صد من عسل هم نمی توان به جنگش رفت.

به گزارش وبلاگ آپلود، رویاهای عظیم، قدم های کوچک؛ انسان برای رسیدن به جایگاهی که فکر می نماید برایش مطلوب است سال ها برنامه ریزی و کوشش می نماید، سختی می کشد، می جنگد، زمین می خورد و دوباره بلند می گردد تا به نقطه ای برسد که آروزش را در دل دارد اما گاهی بعد از رسیدن، همه چیز رنگ می بازد، انگار آن نقطه درخشان از اول سرابی بیش نبوده است.

اگر برای ستاره های جهانی فوتبال پوشیدن پیراهن تیم هایی مثل رئال مادرید، بارسلونا، منچستر یا یوونتوس و میلان و بایرن مونیخ یک رویا و هدف نهایی باشد، حضور در استقلال و پرسپولیس هم برای بازیکنان ایرانی رویاست. هرچند در سال های اخیر لژیونر شدن و بازی حتی در کشورهایی مثل قطر و امارات به دلیلی جذابیت های اقتصادی، برای بازیکنان ایرانی یک گزینه فوق العاده به حساب می آید اما پوشیدن پیراهن آبی یا قرمز هنوز هم آرزوی بسیاری از بازیکنان است. در این میان بازیکنانی با همین رویای شیرین در این تیم ها حضور پیدا کردند اما به دلایل مختلف رویای آن ها خیلی زود به انتها رسید.

همواره بازیکنانی بوده اند که با اسم و رسم یک ستاره به یکی از این دو تیم پیوسته اند اما خیلی زود و بدون داشتن عملکردی درخشان این تیم ها را ترک نموده اند. نگاهی انداخته ایم به چند نفر از این بازیکنان در که در سال های اخیر در استقلال و پرسپولیس حضور داشتند اما در سال های بعد کسی به عنوان ستاره این دو تیم از آن ها یاد نخواهد کرد.

استقلال

مرتضی تبریزی

مهاجم جوان ذوب آهن با حرف و حدیث های زیاد و رقم بالای رضایت نامه و دستمزد به استقلال آمد تا شرایط خط حمله این تیم را بهتر کند. ولی حاصل کار او با لباس آبی نیمکت نشینی، مصدومیت و شنیدن نیش و کنایه های طرفداران و رسانه ها بود. او به تازگی رباط صلیبی پاره نموده و معلوم نیست آیا باشگاه استقلال قراردادش را تمدید می نماید یا خیر. تبریزی در فصل اول حضورش عملکرد به نسبت بهتری داشت و در 28 مسابقه 7 گل برای آبی ها به ثمر رساند و یک پاس گل هم داد.

حسن بیت سعید

یک سال بعد از قهرمانی در لیگ با استقلال خوزستان به عنوان یک ستاره به تیم هم نام تهرانی پیوست. او در استقلال خوزستان به قدری خوب کار کرد که به او و دو مهاجم دیگر تیم یعنی زهیوی و زبیدی لقب ZBZ را دادند اما او شش ماه بعد از پیوستن به استقلال با آماری نا امید کننده این تیم را ترک کرد. بیت سعید در 10 مسابقه ای که برای استقلال به میدان رفت فقط یک پاس گل داد.

آرش افشین

یکی دیگر از بازیکنانی که با آب و تاب زیادی به استقلال پیوست افشین بود. هر چند بین عملکرد خوب او در فولاد و پیوستنش به استقلال حدود سه سال فاصله بود اما آمدنش به استقلال سر و صدای زیادی به پا کرد. او که خرداد 95 به تیم منصوریان پیوسته بود، دی ماه همان سال بدون دستاورد خاصی این تیم را ترک کرد. افشین در بیشتر روزهای حضورش در این تیم سکو نشین و نیمکت نشین بود. روزهای تاریک افشین در استقلال بدون ثبت حتی یک گل و پاس گل به انتها رسید.

بختیار رحمانی

سرنوشت رحمانی هم در استقلال تقریبا مشابه دوس همبازی اش یعنی افشین بود. او چند روز زودتر از افشین به استقلال پیوست و همزمان با او این تیم را ترک کرد. هر چند رحمانی به نسبت افشین در بازی های بیشتری برای استقلال به میدان رفت اما حاصل کار او در 16 بازی فقط یک گل بود.

امین منوچهری

فتح الله زاده که در فصل جابجایی علاقه خاصی به ترکاندن بمب داشت، در سال 91 امین منوچهری را از سایپا به استقلال آورد تا ستاره جدید آبی ها گردد. سرنوشت اما برای او جور دیگری رقم خورد و در انتها نیم فصل و با انجام هشت بازی و به ثمر رساندن یک گل این تیم را ترک کرد.

پرسپولیس

محمد قاضی

در سال 91 و در زمان مدیریت محمد رویانیان، قاضی از ذوب آهن به پرسپولیس آمد. آن سال میان رویانیان و فتح الله زاده رقابت زیادی برای جذب بازیکنان عظیم وجود داشت و هر کدام از آن ها سعی می کردند با خریدن ستاره های تیم ها دیگر در این رقابت برنده شوند. قاضی هم یکی از این بازیکنان بود اما او در 22 مسابقه با پیراهن پرسپولیس فقط دو گل به ثمر رساند تا یکی از بمب های رویانیان خنثی گردد.

سال بعد که او به استقلال رفت آمار بهتری نسبت به زمان حضورش در پرسپولیس داشت و در 40 بازی 11 گل به ثمر رساند اما باز هم برای بازیکنی که با جنجال زیاد به دو تیم تهرانی پیوسته بود آمار خوبی محسوب نمی شد.

پیغام صادقیان

درگیری، اخراج، حاشیه، کمیته انضباطی و البته تکنیک و دریبل. این ها کلیدواژه هایی بودند که در دو سال حضور صادقیان در پرسپولیس برای توصیف عملکرد او استفاده می شد. صادقیان به عنوان یک استعداد درخشان از ذوب آهن به پرسپولیس آمد و در همین تیم بود که نشان داد فوتبال ایران می تواند یک ستاره عظیم دیگر داشته باشد اما رفتارهای غیر حرفه ای او در داخل و خارج از زمین، درگیری اش با بازیکنان خودی و حریف و حتی کادر فنی تیم خودش، درگیری معروفش با داور مسابقه و به طور کلی حاشیه های ریز و درشتش او را از این جهت دور کرد. هر چند به گفته خودش رسانه ها و اهالی فوتبال با او بسیار سخت گیرانه عمل کردند. صادقیان با حضور برانکو در پرسپولیس انتها از این تیم اخراج شد تا به این شکل بازیکنی که می توانست ستاره ای عظیم حتی برای تیم ملی باشد در جهت سقوط در فوتبال قرار بگیرد.

رضا نوروزی

سه سال بعد از آقای گلی در لیگ، نورورزی به پرسپولیس آمد تا شاید درخشش آن روزها را با لباس قرمزهای پایتخت تکرار کند اما در چهارمین مسابقه ای که برای این تیم انجام داد، رباط صلیبی اش پاره شد تا حضورش در پرسپولیس همان جا به انتها برسد.

کریم انصاری فرد

در همان سالی که رویانیان برای بمب ترکاندن کوشش می کرد، انصاری فرد به پرسپولیس آمد تا با محمد قاضی زوج خط حمله این تیم را تشکیل دهند اما نه قاضی و نه انصاری فرد عملکرد درخشانی در این تیم به جا نگذاشتند. هر چند آمار انصاری فرد از قاضی بهتر بود و در 31 بازی 8 گل برای سرخ ها به ثمر رساند اما با جدایی زودهنگام در انتهای فصل، جهت ستاره شدن در پرسپولیس برای او به انتها رسید.

مهدی شریفی

شریفی روزهای بسیار خوبی در سپاهان داشت و خودش را به عنوان یک ستاره به فوتبال ایران معرفی کرد اما مصدومیت شدیدش او را از این جهت دور کرد. او در سال 97 و در زمان مربیگری برانکو به پرسپولیس آمد اما سرمربی کروات به او فرصت زیادی برای بازی نداد تا رویای درخشش مجدد در فوتبال ایران برای شریفی خیلی زود به انتها برسد. شریفی در زمان حضورش در پرسپولیس نه گل زد و نه پاس گل داد.