دریای مازندران و مشکل گرمایش جهانی - وبلاگ آپلود

به گزارش وبلاگ آپلود، ادامه فرایند تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی می تواند به خشکی دریاچه ها و دریاهای محصور، از جمله دریای مازندران منجر گردد و اکوسیستم منطقه را به خطر بیندازد.

به گزارش وبلاگ آپلود به نقل از زومیت، اغلب افراد می دانند سطح اقیانوس های دنیا در حال بالا آمدن است؛ اما در خشکی، مقیاس تغییرات اقلیمی تا حدودی تفاوت دارد. گرما و خشک سالی باعث خشک شدن دریاچه ها و دریاهای محاط در خشکی می گردد.

طبق پژوهشی جدید، دریاچه مازندران، عظیم ترین دریای محاط در خشکی، در حال خشک شدن است. براساس هشدار دانشمندان، عمق این دریاچه آب شور تا انتهای قرن 9 تا 18 متر کاهش خواهد یافت. با ادامه این فرایند، تقریبا کل بخش شمالی دریاچه مازندران و جنوب شرقی ساحل ترکمن تبخیر خواهد شد و حاشیه شرقی نیز به گفته پژوهشگران، کاملا خشک خواهد شد.

براساس مدل ها، در بدترین سناریو با کاهش عمق 18 متری سطح دریا، 34 درصد از مساحت سطح دریا کاهش خواهد یافت و این بحران هنوز به اندازه کافی در کانون توجه قرار نگرفته است و حتی جامعه علمی هم از این اتفاقات کاملا مطلع نیست. هیئت بین المللی تغییرات اقلیمی در هیچ گزارشی به تبخیر دریای مازندران اشار ه ای ننموده است و حتی سازمان ملل هم در اهداف توسعه پایدار از این مسئله چشم پوشی نموده است. مؤلفان در مقاله ای جدید می گویند:

آثار چشم پوشی شده تغییرات سطح دریا، ازجمله کاهش سطح دریاچه ها و دریاهای محاط در خشکی در مقیاس دنیای می تواند به اندازه افزایش سطح دریاهای آزاد خطرناک باشد و زندگی میلیون ها نفر را در سراسر دنیا تهدید کند.

دریاچه مازندران به دلیل مساحت 371 هزار کیلومترمربعی و سطح شوری 1/2 درصدی معمولا در رده دریاها قرار می گیرد. این دریاچه بدون اقدام هماهنگ و فوری براثر گرمایش دنیای دچار پس روی خواهد شد. در صورتی که اقدامی برای پیشگیری از خشک شدن دریای مازندران انجام نگردد، پیامدهای زیست محیطی نامحدودی به دنبال خواهد داشت. کاهش پیش بینی شدنی سطح دریا به شدت بر این اکوسیستم منحصر به فرد تأثیر می گذارد و از بین رفتن آب سطحی جنوب می تواند به نابودی ماهیان و پرندگان و زیستگاه و منابع غذایی آن ها منجر گردد.

بر اساس نتایج به دست آمده از مقاله جدید، آثار قابل انتظار کاهش سطح دریای مازندران می توانند به سازمان دهی مجدد اکوسیستم ها منجر گردد و جانداران منحصر به فرد این دریا را تهدید کند که در طول میلیون ها سال به تکامل رسیده اند. حتی نواحی تحت حفاظت دریای مازندران هم احتمالا دچار تغییر خواهند شد؛ زیرا رسوب مواد مغذی به سمت بخش مرکزی کف دریا راهنمایی می شوند. نواحی مُرده با افزایش دمای رودخانه ها و کاهش حجم اکسیژن ورودی به دریا ظاهر می شوند و بر نواحی کم عمق و عمیق دریاچه ها تأثیر می گذارند. این اتفاق قبلا برای بعضی قسمت های اقیانوس ها اتفاق افتاده است.

پیامدهای ژئوپولتیک هم به شدت نگران نماینده هستند. اقتصادهای محلی وابسته به تجارت ماهی گیری و دریایی و لنگرگاه ها و بنادر به شدت تحت تأثیر قرار می گیرند. درنهایت، این اتلاف می تواند به بدترشدن مسائل کمبود آب در مناطق خشک منجر گردد و اختلال هایی در سطح بین المللی به وجود بیاورد. بر اساس پیش بینی کارشناسان، ازآنجاکه زندگی و امنیت غذایی میلیون ها نفر به دریای مازندران وابسته است، از بین رفتن خدمات اکوسیستمی پیامدهای مالی اجتماعی چشمگیری خواهد داشت و می تواند باعث اختلاف های محلی و منطقه ای گردد.

براساس پژوهش های جدیدتر، دلیل اصلی کاهش سطح آب دریاهای محصور و سیستم های دریاچه ای خشک شدن قاره ها بر اثر تغییرات اقلیمی است. از آنجا که دریاچه ها جریان خروجی ندارند، دربرابر افزایش دما آسیب پذیرتر هستند و سطح آب آن ها بر اساس رسوب گذاری و جریان ورودی رودخانه ای و تبخیر تعیین می گردد. همین مسئله برای دریای مازندران هم صدق می نماید که جریان ورودی آن به رودخانه ولگا وابسته است.

مدل های دقیق بازسازی دریاچه ای سراسر دنیا برای حفظ اکوسیستم های ارزشمند و اقتصاد و جوامع ضروری هستند. متأسفانه برای نجات دریاچه مازندران به وسیله کاهش نشر کربنی به تنهایی دیر شده است. در حال حاضر، عمق دریاچه های داخل خشکی با سرعت سالانه 6 تا 7 سانتی متر رو به کاهش است. در نتیجه ، کوشش برای متعادل سازی شرایط و تطبیق منطقه ای ضروری است و در این زمینه، به دنبال افزایش مطلعی عمومی باید بود.

پژوهشگران سال ها است از کاهش سطح دریاچه های داخل خشکی چشم پوشی می نمایند و نبود پژوهش کافی فقط بخشی از مشکل است. ریسک ها و آسیب پذیری دریای مازندران به دلیل کاهش سطح آب به آنالیز بیشتری احتیاج دارند. بر اساس نمونه دریای مازندران، مؤلفان به دنبال جمع آوری کمپینی دنیای و افزایش مطلعی و بهبود پژوهش ها درباره کاهش سطح دریاچه ها و دریاهای داخل خشکی سراسر دنیا هستند؛ زیرا از این مباحث به شدت چشم پوشی شده است. ماتیاس پرانگ دراین باره می گوید:

بسیاری از افراد حتی نمی دانند دریاچه ها به دلیل تغییرات اقلیمی رو به خشک شدن هستند. این فرایند باید تغییر کند. به پژوهش های بیشتر و درک بهتری از پیامدهای گرمایش دنیای در این منطقه احتیاج داریم.